قدم که میزنی بین این قبرها سبک میشوی

وعده ما :

پنجشنبه ها یکساعت قبل از اذان مغرب
مزار شهدای گمنام مصلی چالوس

یادش بخیـــر …!

شب عملیات بچہ‌ها تا رمز یا ابالفضــــل(ع) را مےشنیدند،

دیگر قمقمه ها “آب” نداشت…

بماند بقیہ‌اش …

سلام فرمانده

از بلنداے آسماڹ پرستاره شهادتـ
در ایڹ روزگار تار و تاریڪ
دعایماڹ ڪڹ
و برایماڹ آرزوے شهادتـ ڪن
تلخ است؛
از شهـدا گُفتن
و با شهـدا نَبودن

شهدا با معرفتند

نشان به آن نشان ، هنگامی که پایمان لغزید در جاده تاریک گناه ، آنها بودند که نور هدایت شدند و نجاتمان دادند …

شهدا با معرفتند

پا که در مقتلشان بگذاری قسمشان بدهی به رفاقتشان…
یقین داشته باش،حاضرند باز هم تا پای جان بروند تا تو جان بگیری…

شهدا با معرفتند

نشان به آن نشان ، خونشان جاری شد ، تا رشد کنیم ، آماده شویم ، سرباز شویم و جاری…

شهدا با معرفتند

نشان به آن نشان که ، قتلگاهشان ، محل نزول فرشتگان آسمان است و محل استجابت دعاها …

یقین کنیم …
اگر بودند …(که هستند!)
باز هم …
می‌رفتند …
می‌ایستادند …
می‌جنگیدند… (که می‌جنگند!)
خون می‌دادند …
تا ما …
بایستیم …
بجنگیم …
و یاور امام باشیم …

دشمنان نمےدانند و نمےفهمند کہ

مابرای شهادت مسابقہ مےدهیم

و وابستگے نداریم و اعتقاد ما این است کہ

از سوی خدا آمدہ‌ایم و بہ سوی او مےرویم …

(فرازی ازوصیت)